بهبود دقت تکنیک های مکان یابی در شبکه های موردی بین خودرویی

یکی از مسائل اصلی در کاربرد های ایمنی شبکه های موردی بین خودرویی (vanets) اطلاع از مکان و موقعیت خودروهاست. اولین و ساده ترین راه حل برای حل این مسأله استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (gps) بوده است. سیگنال های gps در بسیاری از مکان های سرپوشیده مانند تونل ها و پارکینگ ها و نیز مناطق انبوه شهری در دسترس نیستند. به همین خاطر نمی توان به آن در بسیاری از کاربردهای ایمنی تکیه کرد. هر چند در سال های اخیر تکنیک های زیادی بر پایه ارتباطات بین خودرویی تحت عنوان مکان یابی مشارکتی جهت غلبه بر این مشکل پیشنهاد شده است، اما تمامی این روش ها به دلیل تکیه بر وجود خودروهای همسایه تنها در محیط های پرترافیک موثرند لذا قابلیت اعتماد چنین سیستم هایی بسیار پایین خواهد بود. در این پایان نامه برای شرایطی که دسترسی به gps به دلیل مشکلات چند مسیرگی و یا عدم پوشش به علت موانع فیزیکی مانند تونل ها، دشوار و یا غیر ممکن است یک روش جدید مکان یابی پیشنهاد می شود. در روش پیشنهادی در نقاط کور gps، ایستگاه های کنار جاده ایی (rsu) نصب می-شود. خودروهای عبوری در این ناحیه هنگام دریافت پیغام از rsuها با استفاده از تکنیک های مسافت یابی در شبکه بی سیم فاصله خود را تا rsu تخمین می زنند. سپس با استفاده از سیستم ناوبری اینرسی (ins) تعبیه شده در داخل خودرو مسافت پیموده شده بین پیغام ها را اندازه گیری می-نمایند. در نهایت با ترکیب اطلاعات تخمینی از rsu و سیستم ins با استفاده از حل دستگاه معادلات غیر خطی، هر خودرو اقدام به تخمین مکان خود می نماید. نتایج شبیه سازی حاکی از این است که دقت روش پیشنهادی با تحلیل خطای ریاضی انجام شده تطابق قابل قبولی دارد، به طوری که خطای مکان یابی در اغلب شرایط کمتر از یک متر است و به علاوه سربار ترافیکی روش پیشنهادی از سایر روش های مشارکتی به نحو چشمگیری کمتر است.